ஓ கொல்கொதா !

என் முதல் பதவிஉயர்வோடு கொல்கொத்தாவிற்கு மாற்றலாகிப் போகும்போது வாழ்த்து சொன்ன கையோடு துக்கம் விசாரித்தவர்கள் தான் அதிகம். நக்சலைட்டுகளின் தீவிரவாதம், வெகுநேர மின்வெட்டு, பாதாள ரயில் கட்டுமானப் பணியால் போக்குவரத்து நெரிசல்கள் என ஒரு பெரிய எதிர்மறை பட்டியல்.ஒரு ஜூன்மாத படபடக்கும் வெயிலில் சென்னையில் கோரமண்டலில் ஏறி ஹௌரா இரயில்நிலயத்தில் இறங்கும்போது நல்லமழை எங்களை வரவேற்றது.என் மனைவியின் சிற்றப்பா அங்கு இருந்ததால் ஒருவாரம் அங்கே தங்கியிருந்து வீடு வேட்டையை தொடங்கினேன். தென் கொல்கொத்தாவின் பாலிகஞ்ச் எனப்படும் பகுதியருகேதான் தென்னிந்தியர்கள் அதிகமாக வசிப்பதாலும் நமது மளிகை சாமான்கள் அங்குதான் கிடைக்கும் என்பதாலும் அந்த பகுதியில் வீடு தேடினோம். இறுதியில் இரவீந்திர சரோவர் எனப்படும் ஏரியின் ஓரத்தில் அமைந்திருந்த சரத் சாட்டர்ஜி அவென்யூவில் ஒரு சிறிய குடியிருப்பு கிடைத்தது. அப்போதைய சம்பளத்திற்கேற்ற வாடகை. இப்போதைய குடியிருப்பின் வாயிலறை அளவிலான அடுக்ககம். அதன் சொந்தக்காரர்கள், வயதான பெங்காலி தம்பதியினர், எங்கள் மேல் அளவு மிகுந்த பாசம் கொண்டிருந்தனர். இன்னும் அவர்கள் பாசப்பிணைப்பு தொடர்கிறது.

கொல்கொத்தாவின் 90 இலட்சம் மக்கள் 5 சதுரகி.மீ பரப்பில் வாழ்கிறார்கள். அதனால் ஊரென்று பார்த்தால் சிறியதுதான். அதுவும் நாங்கள் புழங்கிய பாலிகஞ்ச், டாலிகஞ்ச் மற்றும் லேக்கார்டன்ஸ் சென்றுவர கைரிகஷாக்களையே உபயோகித்தோம். மனதிற்கு பாரமாக இருந்தாலும் அவர்களும் வாழ வேண்டுமே. அந்த வண்டியின் இயந்திர லாபம் அவர்களுக்கு பயணிகளின் சுமையை குறைத்து இலகுவாக்கியது. நம்மை தூக்கிக் கொண்டு அவர்களால் சுலபமாக ஓட முடிந்தது. டாலிகஞ்ச்சில் இருக்கும் கரியஹாட்மார்க்கெட் செல்வதென்றால் ட்ராம் வண்டியில் போவோம்.சிறிதுகூட சப்தமோ புகையோ இன்றி மெதுவாகச் செல்லும் இந்த வண்டியின் முதல் பாகம் பின்பக்கத்தைவிட ஒரு ஐந்து பைசா சத்தம் அதிகம். அதற்கே முன்பக்கம் காற்று வாங்கும், பின்பகுதி விழி பிதுங்கும்.அதிலும் வேனில்காலத்தில் மின்விசிறிகளுடன் செல்வது சுகமாகவே இருக்கும்.

அங்கிருந்த கரியஹாட் மார்க்கெட்டும், நாங்கள் இருந்த லேக் மார்க்கெட்டும் குழந்தைகள் மற்றும் பெண்கள் ஆயத்த ஆடைகளுக்கு பெயர் போனது.என் மகளுக்கு சிறுவயதிற்கேட்ப விதவிதமான ஆடைகள் வாங்கியிருக்கிறோம். எங்கள் பொழுதுபோக்கே ஷாப்பிங்தான். வீட்டம்மாவிற்கும் பெங்கால் காட்டன் சேலைகள் குவிந்தன. இதைத் தவிர ஒவ்வொருமுறை ஊருக்குப் போகும்போதும் உற்றார் சுற்றார் என எல்லோருக்கும் வாங்குவது பேரம் பேசும் திறமையையும் இந்தி/பெங்காலி மொழியறிவையும் வளர்த்தது. கொஞ்சம் அதிகவிலை கொடுக்க வேண்டும் என்றால் புதுமார்க்கெட் (New Market), ஷேக்ஸ்பியர்/ஹோசிமின் சாரணியில் இருந்த ஏசி மார்க்கெட் என செல்வோம். பார்க் ஸ்ட்ரீட்டில் இருந்த ஏலக்கடைகளும் பிரபலம். நல்ல பர்மா தேக்கு இருக்கைசாமான்களும் தொல்பொருள்களும் சல்லிசாக கிடைக்கும்.

சனிக்கிழமைகளில் சரத்போஸ் ரோட்டில் ஒரு உடற்பயிற்சிக்கூடத்தில் இருந்த அனுமார் கோவிலும் ஏதாவது பண்டிகையென்றால் லேக் கார்டன்ஸ்சில் இருந்த இராமர் கோவிலுக்கும் செல்வோம். மற்றபடி ஊரிலிருந்து யாராவது வந்தால்தான் காளிகாட் கோவிலுக்கும் தக்ஷிணேஸ்வர்/பேலூர் மடம் கோவில்களுக்கும் செல்வோம். காளிகோவிலின் பயங்கரம் பற்றி நிர்மலா அழகாக விவரித்துள்ளார். மாலைநேரங்களில் லேக் ஓரமாக நடந்து செல்வது இதமான அனுபவம். சங்கீதக் கச்சேரிகளும் அருகில் நடக்கும். திரைப்படமென்றால் எங்கள் வீட்டையடுத்திருந்த மேனோகா சினிமாவில் அவ்வபோது தமிழ்படங்களும் காலைக்காட்சிகள் நடக்கும். கொல்கொத்தா வீடுகளும் சினிமா தியேட்டர்களும் பழைய தோற்றத்துடன் சுமாராக இருக்கும். பொதுவாக பெங்காலிகளுக்கு ஆடம்பரம் பிடிக்காது; ஆனால் தூய்மையை போற்றுபவர்கள். நாங்கள் ஏழு வருடம் கழித்து 88இல் மாற்றலாகி ஊரை விடும்போதுதான் பார்க் ஸ்ட்ரீட்டில் அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாக 'மால்'கள் வரத் தொடங்கியிருந்தன.

இது நீண்டு கொண்டே போவதால், இங்கே நிறுத்திக் கொண்டு அடுத்த இடுகையில் தொடர்கிறேன்.

தமிழ்ப்பதிவுகள் அனுபவங்கள் கொல்கொதா